En daar gaan we weer...

Het is wel weer erg vroeg als de wekker gaat, maar daar hebben we vandaag natuurlijk helemaal geen problemen mee. Na ons rondje badkamer doen we nog een laatste check van onze spullen en dan is het al 06:15 en is inmiddels ook onze vaste taxi gearriveerd. We sluiten alles goed af en nadat de koffers achterin de Vito liggen gaan we op weg naar Schiphol. Het verkeer rijdt aardig door en gezellig babbelend met Hans arriveren we na 25 min op Schiphol.

Bij de incheckbalies van United staat al een kleine rij, maar wij worden weer direct herkend door de floormanager en mogen wij meteen meelopen naar de eerste vrije incheckbalie. Het inchecken gaat vlotjes, en regelen meteen nog even onze stoelen voor de vlucht IAD > MCO omdat die nog steeds niet op EconomyPlus staan. Al met al zitten wij om 07:05 al lekker te genieten van een 'bakkie' Starbucks met een lekkere muffin en lezen onze e-mail en werken onze Facebook ook meteen even bij.

Bij de securitycheck, altijd weer zo'n heel gedoe met al die vragen, vinden ze geen rare dingen en ook op onze bodyscan wordt geen smokkelwaar geconstateerd. Het boarden voor onze vlucht naar IAD begint om 09:05 voor de vlucht van 10:35 maar eer wij uiteindelijk in de lucht zijn is het 11:05. De vluchttijd naar Washington met onze Boeing 757-200 zal ongeveer 8 uur en 51 minuten gaan bedragen.

We vermaken ons prima met het uitgebreide inflight-entertainmentsysteem en genieten tussendoor ook nog van een 'bakkie'. Na zo'n 1,5 uur krijgen we de bekende hamvraag " Chicken or Beef ?" maar aangezien ik me al weken had voorbereid/verheugd op de vraag "Beef or Pasta?" sla ik even vast. Op advies van Petra ga ik voor de chicken, zij neemt de beef dan kunnen we evengoed nog ruilen. Het smaakt allebei prima dus ruilen doen we niet.

Na het eten halen we de iPad en notebook tevoorschijn en Petra doet een spelletje en ondertussen werk ik mn reisverslag alvast bij. Als ik daarmee klaar ben ga ik muziek luisteren en bij tijd en wijle dommel ik lekker weg. Een uurtje voor de landing krijgen we nog een light-snack aangeboden en dan gaan we ons klaarmaken voor de landing.

Om 13:50 staan we aan de gate en als we het toestel verlaten hebben doen we een pittige wandeling door de gangen richting Immigrations. Hier zijn we direct aan de beurt, en na het nemen van de digitale vingerafdrukken worden we toegelaten in de USA. Bij Customs doorlopen we op sokken en zonder broekriem weer het hele circus en ook hier gaat het weer in een razend tempo.

Om 14:40 stappen we binnen bij Tidewater Landings, waar net een tafeltje vrijkomt. Natuurlijk ga ik voor de Fish & Chips en Petra voor de Shrimp Basket want van vliegen krijgen we best wel trek. Op een gegeven moment komt er een nederlands stelletje naast ons zitten, die op terugreis zijn van hun eerste USA-reis. Zij zijn naar Miami en de Key's geweest en vinden USA helemaal geweldig. Wij praten nog een tijdje gezellig door en dan wordt het tijd om afscheid te nemen

Als we bij de gate zitten te wachten zit er bij ons een jongeman die ik ook al bij de bagageband had gezien en die mij enigszins bekend voorkomt. Dus maar even de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of hij toevallig bij een bepaalde instelling werkt. Dat blijkt ook zo te zijn en als ik dan zeg wie ik ben blijkt het inderdaad een van mn collegae te zijn. Hij gaat samen met vrienden de Disney Cruise doen. Even later komen zn vrienden ook aanlopen en kijken ons aan en zeggen meteen : "..Hee, jullie zijn PenPe.." … inderdaad " : It's a small world after all ".

Als we eenmaal gaan boarden blijkt het een fully booked flight te zijn mede omdat er een complete United=crew als transit meevliegt. Wij zitten gezellig met een purser die dus meevliegt als passagier en als services van United meteen maar voor ons iets te drinken gaat halen. Een soort van First Class services in de EconomyPlus.

De vlucht naar Orlando vertrekt met een kleine vertraging en om 19:30 landen we op een wel zeer regenachtig Orlando. Bij de bagageband zien we onze koffers al gauw verschijnen en dan gaan we door naar de balie van Hertz. Daar aangekomen zien we een bord waarop staat dat de Hertz #1 Goldmembers meteen door kunnen lopen naar hun gereserveerde auto. Wij lopen naar het Hertz-gedeelte van de parkeergarage en zien op een 'scorebord' inderdaad mijn naam staan en het nummer van het parkeervak. Voor de zekerheid loop ik nog even het kantoortje in en de baliemedewerker kijkt even in de computer en zegt " You're already set and ready to go " . Helemaal verbluft dat dit allemaal zo makkelijk gaan we op zoek naar parkeervak 504 waar 'onze' auto staat. Bij vak 504 aangekomen zien we een mooie Ford Flex en boven de auto staat op een lichtkrant ook mijn naam. Nadat ik de koffers achterin heb gegooid rijden we naar de uitgang en laat bij de slagboom vd zekerheid alles nog even checken. De prepaid tollroad-option en mn fuel-option blijken inderdaad geactiveerd te zijn dus gaan we op weg.

De Ford Flex rijdt, ondanks de regen, als een zonnetje en Petra is druk doende met de vele knopjes want de airco staat wel erg koud en er brandt ook een rode sfeerverlichting in de auto en dat laatste is door de kleur een beetje raar gezicht. We maken een tussenstop bij Publix voor onze eerste hoognodige boodschapjes en daarna gaan we door naar Aviana. De villa hebben we gauw gevonden en nadat we in het donker even aan het klooien zijn met de keybox kunnen we eindelijk naar binnen.

We zetten de koffers in de huiskamer (waarom hebben amerikaanse huizen eigenlijk geen hal/gang) en doen een inspectie van onze villa. Alles ziet er prima uit maar ontdekken toch een paar dingetjes waar de managementcompany even iets aan moet gaan doen. Nadat we de koffers hebben uitgepakt drinken we nog iets terwijl we uitzoeken hoe het digitale HD kabelsysteem werkt. We maken het niet laat en rond 22:45 gaan we plat...


Groetjes, Pieter & Petra